Başlarken!
Bismillahirrahmanirrahim
Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli
Allah razı olsun senden eyy rahmetli Mehmet Akif Ersoy
Türk Milletine hediye eylediğin o mısralar asırlar boyunca bu milletin Allah C.C izniyle dilinden dökülmeye devam edecek.
<Türk milleti acı çekmeli >demişti bana o terörist köpekler.Evet acı çekiyor.
Türk ‘üde,Kürd’üde acı çekiyor.Hem de ne acılar çekiyor.Her gün yeni ana kuzuları kara toprağa bir bir düşerken.nice analar ,aslanlar gibi evlatlarının ardından feryatlar edip yas tutuyor.
Gelinler isyanda ,çocuklar boynu bükük.hele o bayram günleri şehitlik ziyaretleri.Ahh!Tükürsem suratlarınıza anlar mısınız ki?
Yook yok anlamazsınız .zaten bir parça anlasanız .Hele Allahtan korksanız ,hiç teröristlik yaparmısınız?
Evet biz acı çekiyoruz ama bizim çektiğimiz acılar .Ahirette sevinç olacak .Çünkü ya şehidiz yada gazi Ya siz? .Ahirette de acı çekeceksiniz.Çünkü siiiz, hem münafık hem de dinsiz.
Ekim ayı gelir .Bir hüzün bir sıkıntı kaplar yüreğimi.An olur acı acı gülerim geçen zamana .Bazen gidesim gelir uzaklara.
Bu gün 28 Ekim 2008 tam 15 yıl oldu.Dile kolay 15 yıl.Daha dün gibi hatırlıyorum olanları.Zaten hiç unutmadım ki.En sevmediğim ay oluverdi ekim ayının son 10 günü.Çünkü tarihi kanla dolu benim hatıralarımda.sadece benim mi? Diğer şehit ailelerinin ,gazilerimizin.
Ahhh! Rahmetli arkadaşım.Zeki SAVRUK.Seni tarihler şehit olarak kaydetti. Hayatının baharında bir kör kurşunla kıydılar sana Hazro dağlarında .Ne sen ilktin nede ben sonuncuydum akıttıkları kanlarda .Nur içinde yat .Rahat uyu. Kuramadılar .Kuramazlar da o Bokistanlarını .
Göreve başladığımın ilk yılı idi. Pkk terörünün zirvede olduğu yıllardı.Güneydoğu Anadolu bölgemizde her gün bir çatışma,baskın ,yol kesme ,olayları oluyordu.yıl 1992 idi. Tayinim Diyarbakır ili’ne çıkmıştı.Şırnak ve Cizrede güpegündüz yaşanan sokak çatışmalarının üzerine gitmiştim bölgeye. Bir yandan göreve başlayacağım için sevinirken bir yandan da bölgedeki olaylar nedeniyle korkup üzülüyordum.Bölgeye gitmek için yaptığım yolculuk sırasında dudaklarım uçuklamış.adeta harita gibi olmuştu. Yolculuk sırasında Ankara’ya gelene kadar yanımda oturanla hiç konuşmamıştım.Oradan öte de konuşmamaya özen gösterdim.Nedenine gelince o sıralar pkk tarafından sıkça yol kesme hadisesi oluyordu.Devlet memuru ,yada bölgenin yabancısı olmak en büyük risklerden biriydi.Otogarlarda pkk ya eleman sağlayan, destekçi olan şahısların seyahat ettiğiniz otobüsle ilgili pkk ya bilgi verdiğini ,şifre olarak ta kişi sayısına göre 5 çuval mercimek gönderdim .Söylemlerini etrafınızdan duymak ister istemez korku ve strese neden oluyordu.Diyarbakır-Elazığ arasındaki coğrafi durum en çekindiğim yer olmuştu. Babana bile güvenme demişti tanıdıklarım.öğretmenim falan deme
Yazın sona erdiği ağustos ayının son günlerinde İstanbul’dan binerek başladığım 22 saat süren yolculuğum 1 eylül günü Diyarbakır otogarında sona ermişti.Otobüsten inerken bir sigara yaktım.Milli Eğitim Müdürlüğü binasını sorduğumda Dağkapı’ya gideceksin dediler .
Şehir içi minibüse binerek dağ kapıya gittim.Oradan da sorarak milli eğitim müdürlüğü binasına. İlk önce depo tayini dediğimiz geçici görev yerim.Şair Sırrı Hanım ilköğretim okuluna atandım.Çok büyük bir okuldu burası .Hani burada kalsam.Yeni başlayan öğretmenler için seminer çalışmaları vardı.O yıl ilk kez herhangi bir branş öğretmeni olanlar sınıf öğretmeni olarak atanmıştı.Seminer bunlaraymış aslında .Ben sınıf öğretmeni çıkışlı olduğum için bana zorunlu değilmiş.ben yinede gittim.Burada benim gibi yeni başlayan birkaç öğretmenle tanıştım.2 si Manisalı idi .ben de Manisa Demirci’de okumuştum ya arkadaş oluverdik.Yetkililer bize Dicle üniversitesi öğrenci yurdunda kalabileceğimizi söylediler .3 arkadaş yurda gidip bir odaya atıverdik kendimizi.Arkadaşlardan biri bizi uyardı.Olur ya! Biri gelip propaganda falan yaparsa Aman ha sakın pkk aleyhinde konuşmayın.burada bir sürü pkk lı öğrenci olduğunu duydum.Hava öylesine sıcaktı ki burada çoraplarımı yıkayıp sıkmadan ranzaya asmama rağmen 15 dakika içerisinde kurumuştu.Hayallerimiz,geleceğimiz ,bir yandan ümit bir yandan kaygı içinde konuştuk durduk.Seminerler bitmiş 5 gün sürecek bir boşluk oluşmuştu.Arkadaşlarım memleketlerine gideceklerini söylediler.Bende tanımadığım bu koca şehirde tek başıma kalamazdım.bende gittim. Beş günlük sürenin ardından Diyarbakır’a tekrar döndüm.Nokta tayinlerimiz belli olmuştu.Manisalı arkadaşlardan birininki Kulp ilçesine,benimki de Hazro’nun Çökeksu köyüne çıkmıştı.Kulp ilçesine tayini çıkan arkadaş yerini görmeye gideceğini söyledi.ben daha sonra gitmeye karar verdim.Günübirlik gidip gelemezdim.Arkadaşımın gittiği ilk gün pkk tarafından Diyarbakır Kulp yolu kesilmişti.Arkadaşımıza bir şey olur düşüncesi bizi epey korkuttu.Allah’tan kendisine bir şey olmamıştı.Onun bindiği aracın yolu kesilmemiş.Duyduğumuza göre pkk bir süreliğine yolu kesip propaganda yapmış.Askerde güvenlik gerekçesiyle yolu geçici bir süre kapatmış.
Bir birimizle vedalaşıp ayrıldık.Bir daha da hiç görüşmedik.Hazro’ya Melik Ahmet caddesinden araç kalktığını öğrendim.Sora sora minibüslerin kalktığı yeri buldum.Girişinde garaj kapısı olan ama içerisi geniş üstü açık avlu gibi bir yerdi. Bineceğim aracın kalkmasına daha vardı. Etrafta çay ocaklarından birine oturup sigara içip etrafı seyrettim.ilgimi çekmişti.Burada kürsi diye tabir edilen üstü lastik ile örülü dört köşe ufak tabureler ve onlara uygun küçük masalar vardı.normal sandalye masa yoktu. Zaman gelmişti.Ford Marka Kırmızı bir Minibüse bindim.daha sonraki zamanlarda 1993 yılında bu minibüsü kullanan Hazrolu şoförde Hazro'ya varmadan önce Uzunargıt köyünün bulunduğu yer olan Zuhur boğazı diye tabir edilen yerde Yazgı köyüne giden yol üzerinde pkk tarafından katledilip şehid edilmişti.(Allah rahmet eylesin.)
Vaktin öğleni gösterdiği bir zamanda Diyarbakır’dan yola çıktık.Etrafı seyrediyordum.Hemen yol üzerindeki tarlaların içinde üstü açık , daha tamamlanmamış tuğla yapılar dikkatimi çekmişti.Yanımdaki oturan ihtiyar amcaya sordum.
—Emmi bu yapılar da neyin nesi? Neden böyle yarımlar hep?
—Onlar, devletten kredi almak için yapılmıştır. Sahipleri şimdi burada değildir .
Diye cevap verdi .İhtiyar adam.
-Nasıl ? dedim. Ayrıntısı ile anlattı.Meğer Devlet ,oradaki vatandaşa ,hayvancılığı teşvik amacıyla kredi veriyormuş.Bu krediyi alanlarda işlemler esnasında krediyi hak ediş için göstermelik bina yapıyor.Krediyi alınca da ortadan kayboluyormuş.
DEVAM EDECEEEK
